CHIŃSKA LALKA

         Znowu prawdziwy wysyp lalek, od ostatniego czwartku przybyło ich aż osiem. Zacznę jednak od ostatniego nabytku. Zawsze chciałam mieć chińską lalkę, ale nie taką wyprodukowana w Chinach dla  Europejczyków czy Barbie przebraną za Chinkę, ani lalkę w stroju ludowym, tylko taką, jaką bawią się chińskie dziewczynki.

         I chyba wreszcie mi się udało. Oto Lin. Wygrzebałam ją oczywiście w SH. Ma 30 cm wysokości. Korpus i nogi zrobione są z plastiku, a główka i ręce z gumy. 

Miała swoje oryginalne ciuszki, buty niestety się nie zachowały. 

Pochodzi z przełomu lat 60/70 tych XX w. Była zakurzona, ale dosyć czysta i nie pachniała piwnicą. Buzia trochę przybrudzona.

         Lin ma bardzo ładną buzię o orientalnych rysach. Oczy brązowe, szczególnie starannie są namalowane. Wyglądają jakby światło się w nich odbijało. Uniesione brwi, mały nosek i czerwone usteczka, a także zaróżowione policzki tworzą bardzo sympatyczną całość.

         Lin ma czarne rootowane włoski, uczesane w dwa precelki na uszach , ma też grzywkę. Rootowanie jest słabe, ale nie jest to zbyt widoczne, bo główka jest pod włosami pomalowana na czarno. Ozdobą włosów są malutkie kwiatki z materiału.

         Ma na sobie tradycyjny strój składający się ze spodni i kimonowej bluzeczki. Strój wykonano z różowego jedwabiu. Niestety bluzeczka częściowo była klejona.

         Dzięki JD załapała się na profesjonalną sesję.

Wszyscy mają pieski, a ja mam smoczki.

Tradycyjne chińskie dzwonki.

Dziś w menu zupka z bambusa.

Bardzo lubię bambusy.