DWÓCH WESOŁYCH, JEDEN SMUTNY...

Pamiętacie piosenkę o trzech krasnalach?   Otóż miałam ja jednego krasnala od Simby, stał i stał sam biedak na półce, aż wreszcie dołączyli do niego dwaj kompani. I tak się dziwnie złożyło, że teraz dwaj mają uśmiechnięte miny, a jeden smutną, no może raczej złą, w każdym razie niewesołą. Kiedy zdjęłam ubranka do prania, zauważyłam, że główki krasnali osadzone są na Ewkowych ciałkach. I wtedy przyszedł mi pomysł na posta.

Żyli, byli trzej krasnale nie górale.
Nie kłócili, nie bili się oni wcale.

 

Trzech ich było, trzech z fasonem.

 

Dwóch wesołych,

 jeden smutny,

bo miał żonę.

 

A ta żona była jędza no i basta.
Miała wałek taki gruby jak do ciasta.

 

I tym wałkiem kiedy chciała,

Swego męża krasnoludka wałkowała.

Cała akcja rozegrała się w ogródku Maggie, jeszcze nie skończonym, bo dziś było bardzo zimno i zaplanowany plenerek się nie odbył.