KORONCZARKI

               Koronki to wyroby włókiennicze od dużych walorach artystycznych. Jest to rodzaj ażurowej plecionki z nici. Wykonywane są za pomocą szydełka, czółenka, igły bądź klocków.  Ze względu na sposób wykonania dzielimy koronki na: szydełkowe, klockowe, igłowe i frywolitki. 

 

                          Osobę wykonującą koronki nazywamy koronczarką.

 

           Dziś koronczarstwo ręczne jest zawodem ginącym, ponieważ koronki masowo produkowane są przez maszyny.

 

      W Polsce ośrodkami kultywowania tradycji koronkarskich są :

Koniaków – koronka szydełkowa, Bobowa – koronka klockowa i  Wieluń - koronka igłowa na tiulu. Po za tym koronka szydełkowa jest dosyć rozpowszechniona w całym kraju. Wiele kobiet robi szydełkowe serwetki, obrusy oraz inne drobne ozdoby koronkowe. Koronki są bardzo popularną ozdobą strojów ludowych, zwłaszcza obszyć rękawów, kryzek, kołnierzyków, czepców i chusteczek.

Patronką koronczarek jest św. Teresa z Avilli.

           W Drewniaczkowie koronką zajmują się  Ludniwna – koronka szydełkowa,

 

                                                   Jadwinia – koronka klockowa 

 

                                       i Hanisia, która igiełką wyszywa na tiulu.

 

                              Dziś możecie zobaczyć je w paradnej izbie przy pracy.

 

 

 

DOPÓKI NA WAWELU ZYGMUNTA BIJE DZWON

 

          Postanowiłam, że Krakowiacy z mojej kolekcji będą nosili imiona królów. Pierwszy dostał imię Kaziu po Kazimierzu Wielkim. Drugi będzie Zygmusiem – po Zygmuncie I Jagiellończyku zwanym Starym.

 

             Zygmuś trafił do mnie z samiuśkich Kielc, w stanie trochę sfatygowanym i właściwie to powinien się nazywać Jasiek, bo zgubił „copke z piór”, ale jak się raz rzekło, to zmieniać zdania nie wypada. Czapkę na wzór dostałam od Kamila i zaraz Zygmusiowi nową, śliczną zrobiłam. 

 

          Zygmuś wymagał naciągnięcia gumek. Po naciągnięciu, okazało się, że ma 19 cm wysokości. Prania ubranka, z wybielaniem koszuli włącznie. Trzeba też było wymienić zetlały pas i sczerniałe cekiny. Odnowiłam też buty. Teraz chłopak jak „świca”, panny się za nim oglądają.

 

                                              Ale on widzi tylko ją – Jadwisię.

 

                       Zygmuś zaprzyjaźnił się z Kaziem i razem po Krakowie hulają.