SUKCES MA WIELU OJCÓW...

Lilka

         ...a porażka jest sierotą. Znane powiedzenie. Tym razem sukces miał dwie matki.

         Pamiętacie, że niedawno kupiłam  dużą celuloidową lalkę w częściach. Od razu wywiązała się sprawa czy lalka jest krajowa , jak sugerowała Lilavati, czy też niemiecka .

Bardzo chciałam, żeby to Lilavati miała rację, ale cóż. Lalka jest cudzoziemką, na 100% od Heubacha. Znalazłam dwie na niemieckich aukcjach, identyczne jak moja.

 

zdjęcie z aukcji niemieckiej

         Zresztą ma dwie sygnatury Heubacha, bo o ile zakończenie podków może być mylące to ta kropka pośrodku daje pewność. Wyewoluowała z tej łezki.

         Kupując wiedziałam o wszystkich niedoskonałościach nabytku, sprzedająca okazała się bardzo solidna. Wszystko starannie opakowała i lalka była czyściutka. Miała następujące mankamenty: małe dziurki w zewnętrznych (małych) paluszkach stóp, wgnieciony nosek, pękniętą szyję, z jednej strony mały kawałek, z drugiej do ucha. Brakowało też mocowania głowy. Rączki były oddzielone od korpusu, ale miały swoje mocowania. 

zdjęcie z aukcji

         Mądra Szara Sowa pogłówkowała i ...

         napisała do Manhamany!

         I tak pierwszą matką sukcesu jest Magda. Zapoznawszy się z przypadkiem udzieliła mi mailowo szczegółowych porad.

         Drugą matką jest moja skromna osoba, stosująca się pilnie do zaleceń mistrzyni.

         Stópki:

Dziurki zostały zalepione masą papierową powstałą z chusteczki higienicznej i kleju Magik, a następnie pomalowane farbą akrylową.

 

przed

po

         Nosek:

Wgniecenie podgrzałam suszarką i od środka wypchnęłam drutem zakończonym kulką. Takim do robienia na drutach. Potem na drugi koniec nałożyłam mniejszy koralik , bo wgniecenie było na samym czubeczku noska.

 

przed

po

         Szyja została sklejona Wikolem i od środka podklejona paskiem płótna nasączonym klejem. Mocowanie zrobiłam z kawałka plastiku w którym wypaliłam dziurkę. Przez nią przełożyłam hak mocujący zrobiony z drucianego wieszaka.

 

Hak mocujący z wieszaka, góra miejsce odcięcia

         Teraz wystarczyło wszystko połączyć gumką, użyłam grubej okrągłej gumy bieliźniarskiej.

         I oto lalka w komplecie!

 

po złożeniu

         Długo nie mogłam znaleźć dla niej imienia. Nie chciała nazywać się Helenka, ani Marysia, aż wreszcie znalazłam pasujące imię  - Lilka.

         To teraz przygotujcie się na spam zdjęciowy gotowej Lilki i wystrojonej jak ta lala.

W haleczce i skarpetkach

Tu już ciuszki w komplecie

 

Julka pożyczyła mi kapelusz

ale jestem piękna

        

 

Kocham Cię

  

w kapeluszu mi do twarzy

 

Trzy największe celuloidki

A to taka śmieszna laleczka, która bawi się w chowanego

                  Manhamano jesteś wielka! Stokrotne dzięki! Lilka sprawia mi tyle radochy.

Sprostowanie: To jednak Lilavati miała rację, Ania Ziembińska potwierdziła, ze Lilka nie pochodzi od Heubacha, bo oni nie robili lalek z celuloidu! jest nasza, polska!