PANNA LUDWIKA

         

         W poniedziałek pojechałam do miasta po chleb i żeby sprawdzić czy w Eurofiranach są przeceny świątecznych ozdób. Były, ale zaledwie 30%, kupiłam sobie jeszcze trzy bombki.

         Koleżanka namówiła mnie na rundkę po ostatnich naszych lumpkach. W jednym z nich, w koszu, zobaczyłam smętną golaskę. Była tak brudna, że miałam opory wziąć do ręki, ale nogi i korpus były z celuloidu.  Główka i ręce z gumy, i to one lepiły się od brudu.

         Zaskoczona zobaczyłam na plecach jakiś napis, a konkretnie ten:

„38, Made in Germany, Schildkröt AG vorm. Rheinische Gummi- und Celluloidfabrik 1966“

         Na główce był znak żółwia i podobny napis tylko rok 1964.

         A to niespodzianka. Bardzo lubię laleczki od Schildkröta, a mam niewiele.

         Trochę zmartwiły mnie kolorowe plamki na różnych częściach ciała, jak ta niebieska na twarzy.

         Szczęściem po zwyczajnym myciu wszystko pięknie zeszło.

        

         Nawet różnice w kolorze gumy i celuloidu przestały być tak rażące.

         Lala dostała na imię Ludwika. Jest bardzo starannie wykonana, Usta otwarte z widocznymi ząbkami, śliczne niebieskie oczka zamykają się bez problemów, rzęsy w komplecie. Włosy z nylonu po umyciu ułożyły się w pierwotną fryzurę bez problemów.

         Rączki mają śliczne dłonie, a nóżki kolanka i w ogóle są bardzo zgrabne. Na pleckach jest urządzenie wydające imitację płaczu, działa.

         Ludwisia dostała sukienusię w biało czerwoną krateczką i czarne buciki.

Wygląda prawie jak nowa. Ludwika to pewnie ostatnia lalka kupiona w tym roku, bo rok się kończy za dwa dni. Moje prezenty spod choinki pokażę już w przyszłym roku.

        A teraz wszystkim czytelnikom chciałabym złożyć serdeczne życzenia Szczęśliwego Nowego Roku i szampańskiego Sylwestra! Do Siego Roku!