DASZA, DASZEŃKA...

      Zdarzył się kolejny cud. Mój M kupił mi lalkę. Niby lalki nic go nie obchodzą, i zaznaczył, że nie chce ich widzieć poza wyznaczonymi pomieszczeniami. A tu naraz przychodzi do mnie na giełdzie (łazimy, każde osobno) i mówi jest lalka, której chyba nie masz. Prowadzi mnie do stoiska, a potem płaci za lalkę.

       I znowu mogę odhaczyć jedną lalkę z wishlisty.

       Radziecka lalka chodząca z lat 70tych. Wielka , 70 cm. Wygląda jak półtora nieszczęścia.

       Dłonie i stopy otrzymały tonę lakieru na paznokcie. Lakierem też usmarowana jest buzia. Wygląda to tak jak małe dziewczynki szminkują usta. Lakier jest jasnoróżowy, na paznokciach + niebieski brokat. Włosy brudne, posklejane, przewiązane jakąś szmatą imitującą opaskę.

Ubrana wielowarstwowo. Na wierzchu brudny dziecięcy kombinezon i skarpetki .

Pod spodem dziurawe , elastyczne rajstopki, za to na bank z epoki. Kolorowe, bawełniane majteczki.

          I ma chyba oryginalną kombinezkę z różowego sztucznego jedwabiu, obszytą sztuczną koronką. Pamiętam taką bieliznę z dzieciństwa, sama nosiłam majteczki i haleczki z takiej materii. A propos , które dziecko wie co to jest halka?

            Lalka miała także luźną gumkę mocującą ręce. I niedziałający piszczek.

Najpierw rozebrałam to nieszczęście i porządnie wyszorowałam.

           Usunęłam lakier przy pomocy bezacetonowego zmywacza. Włosy umyłam szamponem i nałożyłam tonę odżywki. Ku mojemu zadowoleniu ślicznie się umyły, są lśniące, puszyste, choć rzadko rootowane.

           Pannę nazwałam Dasza. To rosyjskie zdrobnienie od Daria. Chyba jedna z bohaterek Wiśniowego sadu, tak miała na imię.

Dasza po naprawie rączek chodzi nieco niezdarnie, ale widać, że aparat ruchu jest w porządku. 

 

         Daszeńka jest strasznie sztywna, trudno się ją ubiera. Plastyk jest bardzo twardy, z takim woskowym połyskiem. Ma śliczne, zamykane, niebieskie oczka z plastykowymi rzęsami.

         Ubrałam ją w białą sukienkę w niebieskie paseczki. Butki dostała czerwone, bo akurat takie miałam pod ręką. Muszę rozejrzeć się za inna sukienką, albo bardziej pasującymi butkami. Stopy ma duże, to chyba większego kłopotu nie będzie.

             Bardzo się z niej cieszę. Kiedyś zazdrościłam koleżance, która miała rodzinę w ZSRR i właśnie taka lalkę.

           Życzę wszystkim pięknego weekendu, a tym co „chodzą do szkoły” wspaniałych wakacji.