SKRUCHA JÓZI

„Co to Józia tam zbroiła,
Że się tak za drzewo skryła
I oczki się podnieść wstydzi?
Myśli, że jej nikt nie widzi?”     M.Konopnicka

         Moja Józia bynajmniej nie dobrała się do słoików z konfiturami. Raczej do pudełka z kosmetykami. Jak wszystkie małe dziewczynki marzyła , aby

         „Być kobietą, być kobietą...”

         Przemiana w kobietę za pomocą kosmetyków dała takie oto efekty.

         Prawda, że pięknie?

         No i taką ją znalazłam. Bardziej niż fachowy makijaż zdziwiło mnie, skąd Józia znalazła się w „angielskim” SH? Od razu ją poznałam. Ta lalka na pewno pochodzi z Polski. Co prawda moja córka jej nie miała, ale doskonale pamiętam rzędy tych lalek siedzące na półce w przedszkolu syna. Musi być z końca lat 70tych.

Niestety Józia nie ma sygnatur i nie wiem w jakiej wytwórni powstała.

Cała jest z różowego plastiku, ma około 40 cm wysokości. Włosy są wmoldowane. Oczy niebieskie, z tworzywa, otwarte na stałe. Ma ciekawą artykulację rąk.

 Poruszają się one góra-dół, za to dłonie można obracać do dowolnego ustawienia. Głowa kręci się dookoła, nogi  góra-dół.

         Jak ja znalazłam była nagusieńka i okropnie umazana. Do makijażu posłużyły na szczęście kredki i prawdziwa szminka oraz lakier do paznokci.

         Wszystko dało się łatwo umyć i zdrapać. Niestety wtedy buzia została całkiem bez malunku. Makijaż zafundowałam jej własnoręczny, używając farbek akrylowych i lakieru do paznokci dla utrwalenia.

         Dostała naprędce przerobiona sukienkę i pożyczone od porcelanki balerinki.

         Pierwsze kroki skierowała do ogrodu.

         Ktokolwiek mógłby zidentyfikować Józię proszony jest o pomoc.

PS. Postanowiłam nie zamykać bloga  shabby chic tylko zmienić jego formułę, zapraszam do odwiedzania "Graciarni Szarej Sowy".