MADELEINE II

         Madeleine II, to brzmi prawdziwie po królewsku. Dlatego w dalszym ciągu posta nazywać będziemy ją Madzią.

         Madzię znalazłam w kartonie na targowisku. Zaprzyjaźniony już nieco „Dziadek” zażądał astronomicznej ceny – 4 złote. Gdzie indziej znajdę takie ceny?

         Lala, co prawda goła i bosa, ale na główce sygnatura od Simba.

         Była w bardzo dobrym stanie, ale podczas odszczurania włosów uszkodziłam rzęsy jednego oczka. Zwyczajnie się rozkleiły. 

        Dziwne, bo w tym drugim oku siedzą twardo. Jest problem, bo choć łatwo mogłabym naprawić szkodę, to rzęsy maja dziwny słomkowo – przezroczysty kolor. Skąd wziąć takie?

         Lalka jest blondynką o niebieskich oczach. Cała z miękkiego winylu, 15 cali wzrostu. Ma nieco dziwnie przekrzywioną główkę, nie wiem czy wszystkie tak, czy tylko moja.

Okazuje się też, że choć sygnatura jest Simby, to lalka powstała w Smoby, we Francji. 

           Bo Smoby jest firmą wchodzącą w skład korporacji Simba.  Nazywa się Madeleine i pochodzi z takiego pudełka.

         Lalek Madeleine było kilka, modelki, baletnice itp. Moja była amazonką.

Ponieważ jednak nie miała swojego ubranka, coś należało przedsięwziąć. Niestety nie miałam nic w zapasie. Znalazły się tylko butki, z resztą numer mniejsze i weszły tylko na wcisk.

         Najpierw pożyczyła sukienkę od porcelanki, ale była dosyć ciasna w rękawach i za szeroka w pasie.

         Wreszcie Noelka się zlitowała i pożyczyła golasce swoje satynowe piżamki.

         Koniecznie musimy coś uszyć, bo pora raczej nie zachęca do paradowania z gołym brzuchem.

         Właśnie uświadomiłam sobie, że to chyba zaledwie trzecia lalka o francuskich korzeniach. Pierwszy był Colin od Petitcollin, druga Katarzynka do Smoby i teraz Madzia.