OPOWIEŚCI AFRYKAŃSKIE

 

Akua ba

Jak zapowiedziałam w poprzednim poście, dziś o mojej drugiej zdobyczy. To Akuaba. Moja pochodzi z takiej bliźniaczej pary. 

 

figurki bliźniaków

Lalki Akuaba pochodzą z Ghany. Pierwotnie wyrabiane były w plemieniu Ashantów. Wyrabiano  je z drewna, ze spłaszczonymi głowami w kształcie dysku i szyją z zaznaczonymi obręczami. 

widok z tyłu głowy

Wygląd był podyktowany zarówno kanonem ówczesnego piękna jak i wygodą noszenia lalki w chuście na plecach. Na twarzy lalki często pojawiają się nacięcia  podobne do blizn na twarzach powstałych w wyniku obrzędowego nacinania skóry.

         Nazwa lalki wywodzi się z legendy o Akuy, kobiecie, która nie mogła mieć dzieci. Kiedy wreszcie poczuła się matką,  obawiając się o donoszenie ciąży poszła do szamana. Ten doradził jej zrobienie dziecka z drewna i opiekowania się nim. Akua zrobiła co kazał szaman, choć ludzie w wiosce ją wyśmiewali. Ona jednak nie zrażała się tym i urodziła zdrową, śliczną dziewczynkę. Wkrótce inne kobiety w odmiennym stanie zaczęły naśladować Akuę. Lalkę nazwano Akua ba – Dziecko Akuy.
 

Ashantka: z dzieckiem i z Akuabą

         Tak więc pierwotnie lalki te służyły ciężarnym kobietom jako magia ochronna. Początkowo przedstawiały tylko dziewczynki, co tłumaczy się nie tylko tym, że dziecko Akuy było dziewczynką, ale lud Ashanti jest matrylinearny (dziecko należy do rodziny matki). Często Akuaby były przekazywane córkom przez matki. Dziś lalki te znane są powszechnie i w większości wyrabiane dla turystów jako pamiątki a Ghany, a także jako prezenty na ślub lub dla ciężarnej kobiety. Pojawiły się też miniaturki noszone jako wisiorki, bransoletki, a nawet kolczyki. 
 

Czy nie skrada się tu lew?

         Moja lalka na cześć plemienia dostała imię Asha. Ma 17 cm wzrostu. Wykonana jest z drewna, pomalowana na czarno. Czas wykonania to druga połowa XX w., dokładniej nie znalazłam. Asha ma uszkodzoną podstawę , a co za tym idzie jedną stópkę. Widać, że jest wykonana ręcznie (ślady dłuta, krzywe linie), jednak nie da się ukryć, że jest wyrobem dla turystów. Jeśli dobrze się przypatrzycie, ma pod okiem plamkę w kształcie łezki. 
 

Czasem płaczę, tęsknię za mamą.

         Żeby pocieszyć Ashę na przywitanie podarowałam jej cztery naszyjniki ze szklanych paciorków, z których się bardzo ucieszyła.
 

Mam paciorki

         Dziś zrobiłyśmy sesyjkę na plaży, która miała udawać rodzinne strony Ashy. 

Tam się zaczyna dżungla.

Na skraju pustyni.

Chyba się zgubiłam.

Tutaj Asha tropi strusia