PÓJDĘ NA STARE MIASTO

Mieszczki elbląskie lubiły ładnie się ubierać, nosiły wykwintne stroje i piękne, często ze srebra lub złota wykonane bransolety oraz kolie. Szczególnie żony patrycjuszy były bogato ubrane, suknie ich były obszywane aksamitem, zdobione perłami, a same czepce przecie kosztowały 2 grzywny.

MIECZYSŁAW LENCKOWSKI „Opowieści o Starym Mieście”

         Korzystając z ferii odwiedziłam swoje rodzinne miasto Elbląg. Nie ma odwiedzin bez spaceru na Stare Miasto. I choć pochodzę z zupełnie innej części Elbląga, zawsze ciągnie mnie na Starówkę. Postanowiła zabrać tam jedną z lalek, która może uchodzić za elbląską mieszczkę z XVI czy XVII w.

Laleczka pochodzi w włoskiej firmy Michael Querzola. Mierzy 25 cm. Wykonana jest z twardego tworzywa (plastik/celuloid) . Jest przepięknie ubrana w sukienkę przywodzącą na myśl renesansowe stroje. Ma złoty czepiec i złotą broszkę. Strój składa się też z pantalonów, białych pończoszek i czarnych bucików. Ma blond perukę – warkocze i zamykane oczka bez rzęs.

Powędrowałyśmy w stronę muzeum. Tam można znaleźć resztki starych, ceglanych murów, w których fajnie wychodzą zdjęcia.

Postanowiłyśmy także odwiedzić wystawy na Podzamczu. I tu czekała na nas wspaniała niespodzianka. Po pierwsze w tej części muzeum nie pobiera się opłat za wstęp. Po drugie są wspaniałe wystawy.

Dwuczęściowa wystawa „Elbląg – meandry Historii”. Elbląg przed 1939 r. oraz Elbląg po 1945 r.  Można by tę wystawę zatytułować jeszcze Miasto utracone. Ponieważ nigdy nie podniosło się po wojennych i niestety powojennych zniszczeniach. Władze komunistyczne w pierwszych latach po wojnie sukcesywnie niszczyły to co ocalało.

Jakby chcieli zniszczyć pamięć o dawnych mieszkańcach, a przecież oprócz Niemców mieszkali tu Polacy, Holendrzy, Anglicy , i pewnie wiele innych nacji. Jak to w portowym mieście.

         Na wstępie wspaniała makieta Starego Miasta wykonana przez urodzonego w Elblągu  Hansa-Joachima Pfau. Niestety moja panna Unisława okazała się zbyt duża. Żałowałam, że nie wzięłam ze sobą świeżo kupionej Pauli.

Za to już przy dioramach wzrost Uny nie miał żadnego znaczenia.

         Pamięć miasta przed 1939 r. uczczono bowiem dioramami przedstawiającymi codzienne życie mieszczańskich domów. Meble, narzędzia, stroje, drobiazgi i... zabawki.

         Ale o zabawkach z tej wystawy opowiem w następnym poście.