EMIGRANTKA

      Wielu kolekcjonerów  marzy o polskich lalkach przedwojennych i tych z lat 50-60tych.  Szukają w rodzinie, wśród znajomych, w piwnicach i na strychach. Polują na nie na giełdach staroci , OLX czy Allegro.. Czasem, choć rzadko szczęście dopisuje. Niestety lalki te zwykle są w opłakanym stanie i rzadko można je porządnie odrestaurować.

      Tymczasem bardzo wiele lalek, o których nawet marzyć w kraju nie możemy, łatwo spotkać na zagranicznych portalach aukcyjnych. Najwięcej w USA i Kanadzie, ale też w innych krajach. Dlaczego?

      Najprostsza przyczyna jest taka, że polska lalka była dosyć zwyczajowym prezentem dla Polonii. No bo co też biedni krewni z Polski mogliby ofiarować rodzinie w Ameryce?       Bogatsi mogli się rzucić na bursztynowe lub prawdziwe czerwone korale.

 Biedniejsi kupowali lalkę w ludowym stroju. Sama pamiętam cepeliowskie lalki kupowane na prezenty dla ciotek w Ameryce.  Były też w USA sklepiki z polskimi wyrobami, np. przy polskich parafiach.

      I jak to z takimi prezentami bywało, jedne ciotki wstawiały lalki do kredensu za szkło, inne pewnie od razu z kartonem wynosiły do garderoby czy na strych.

          Dzięki temu w domach Polonii łatwo znaleźć polskie lalki w bardzo dobrym stanie, leżące tam od dziesięcioleci. Dziś czasem trafiają na ebay’a  lub na garażową wyprzedaż. 

       Wszystkie zdjęcia pochodzą z zagranicznych portali aukcyjnych lub stron poświęconych folklorowi. 

 

         Lalki często mają oryginalne metki, dzięki którym można zidentyfikować lalkę. Jak np. tego oryginalnego górala Jędrka z Zakopanego, opatrzonego ręcznie robioną metką.

       Na aukcjach pojawiają się lalki w różnych cenach, często przedwojenne egzemplarze poniżej dziesięciu dolarów, 

niestety wysyłka przewyższa czasem cenę lalki dziesięciokrotnie. A wtedy zakup na kanadyjskim czy amerykańskim portalu jest mało opłacalny. Wielka szkoda.

Czy ktoś wie z jakiej spółdzielni pochodzą te lalki, miały niestety tylko nalepki Made in Poland na podeszwach