SIEROCA DOLA

            Leżę sobie w kącie. Goła, brudna, potargana. To ostatni dzień, za godzinę zamkną sklep. Co ze mną będzie? Tak bym chciała krzyknąć – Tu jestem! – ale nie mam nawet piszczałki, żeby zapiszczeć. Och, gdyby tylko ktoś zechciał rzucić na mnie okiem. Nie jestem ani zniszczona, ani brzydka. Jeszcze nie tak dawno – zresztą kiedy to było? – nie znam się na czasie – byłam przedmiotem zachwytów. „Lala, lala cacy”. Były ubranka i łóżeczko, podusia i kocyk, wózeczek. Potem moja pani wyrosła z lalek, potem był worek i ciemny strych, a jeszcze potem pojemnik i magazyn. Jeszcze później samochód, trochę światła i nadzieja.

         A teraz leżę w kącie i nikt mnie nie chciał. Ostatni dzień, najniższa cena i nikt .

         I nagle chwytają mnie jakieś łapska. „O nie ma sygnatury – szkoda!” I ląduję z powrotem w pudle. Po chwili łapy wyciągają mnie raz jeszcze – „Ładna mordka, włosy ładne, nie jest zniszczona”.

 Oho jest nadzieja. Paluch unosi mi włosy na karku - „ B257332, cokolwiek to znaczy. Plastikowy brzuszek, może jest z lat osiemdziesiątych”.

Niesie mnie, niesie do wagi! „Ile będzie kosztować?” – „Złoty siedemdziesiąt sześć”. – „E, za taką cenę grzech nie wziąć” – Słyszę brzęk monet. Kupiła mnie, kupiła! Nie skończę na wysypisku. Gdybym umiała płakać jak inne lale, rozpłakałabym się z radości. Ląduję w przepastnej torbie, jest ciemno, ale przytulnie. A potem dom. Wielkie kąpanie, pachnący szamponik, milutki ręcznik.

- „Zobaczcie, jaka jest ładniusia” – To o mnie? Naprawdę o mnie? Ubierają mnie w różowe śpioszki z misiami i zajączkami i niosą.

 O! Gdzie ja jestem? – „Witaj! Witaj!”

„Witamy w Świecie  Maggie – Maggie to ja!” – Ile tu lalek! - „To twój nowy dom -

„Będziesz się nazywać Asia”.

         Asia ma 25 cm. Gumowy (winylowy?) łepek, łapki i nóżki, a brzuszek z plastiku (celuloidu?). Włoski mięciutkie, gęsto rootowane, niebieskie zamykane oczy. Trochę przypomina lalki Krawal’a, te z Cepelii w strojach ludowych. Na łebku ma numer, a na plecach nic. Ciekawe czy kiedyś uda mi się ją zidentyfikować.

         Nie ukrywam, że post powstał pod wpływem „sierotkowych” postów naszej blogowej koleżanki Manhamany. Maggie i Asia pozdrawiają Sierociniec.

    Dzięki wielkiej Manhamanie wiem już kim jest moja sierotka Asia - to laleczka z byłej NRD, z fabryki VEB Biggi w Waltershausen.
Ja to mam szczęście!