W KRĘGU KULTURY JAPOŃSKIEJ.

              Sporo już było na moim blogu o lalkach kokeshi. Dotąd miałam raczej bardzo współczesne albo wręcz lalki wzorowane na kokeshi.  Ale tym razem chyba udało mi się upolować prawdziwą staruszkę, a już na pewno ma z 50 lat.

       Żeby nie te kokardki, to bym pomyślała, że przedstawia chłopczyka. Nadałam jej imię - Yuriko

       Yuriko nie jest typową kokeshi, jest lalką funkcyjną. Od spodu ma wkręcany koreczek, w środku jest pusta  nie licząc patyczka. Prawdopodobnie służyła jako eleganckie opakowanie do listów - zwojów.

CESIA

            Poznajcie Cesię. Mała blondyneczka 38 cm., szmacianka z celuloidową buzią.

     Ze sposobu malowania oczu domyślam się, że Cesia jest z lubelskiej spółdzielni "Bajka".  Jest czyściutka jakby dopiero co opuściła opakowanie. Pan od którego ją kupiłam powiedział, że to lalka z lat 80tych, po siostrze.

 

             Obawiam się, że biedna Cesia, w dobie lalek Barbie, nie spodobała się dziewczynce i wylądowała w jakiejś szafie na długie lata. Z korzyścią oczywiście dla mnie.

Imię zaczerpnęłam z książki Natalii Rolleczek "Cesia". 

          

Dotąd miałam tylko dwie tego typu lalki . Mania i Hania z radością powitały krewniaczkę .

 

TAJEMNICA ZAFIRY

 Kim jest Zafira?

 Małą , około 20 cm lalką, uratowana przed wyrzuceniem do śmietnika. Czy była wyrobem ludowego twórcy, czy może ktoś zrobił ją dla swojego dziecka? Jak znalazła się w Polsce? Pewnie już nigdy się nie dowiem, bo lalki nie potrafią mówić. Z jakiego kraju pochodzi? Próbowałam podpytać na forum kolekcjonerów lalek etnicznych, ale tam chyba wszystkim Afganistan zaprząta umysł i każda lalka w stroju , że tak powiem, arabskim kojarzy się z Afganistanem.

A przecież strój afgański wygląda tak: Haremki i owszem, ale na nich sukienka, spódnica co najmniej do kolan.

 

     Ja skłaniam się ku Algierii, bo ich strój wygląda tak: Haremki i krótka bluza. Tu akurat strój współczesny wzorowany na tradycyjnym.

            Algierki także, te starsze, noszą chusty, którymi zasłaniają cześć twarzy. Tak jak u mojej lalki Zafiry. Zafira znaczy  szczęśliwa i chyba jest szczęśliwa, bo w końcu zamiast do śmietnika trafiła do mnie. 

 Zdj. strojów z internetu.

I WYMALOWAŁ WÓZEK DZIECIĘCY

        Wózek jeszcze nie wymalowany, a nawet nie naprawiony. Ale spoko będzie. Tylko trochę Tosię odchowam. Wózek znalazłam przy śmietniku. Pewnie niektórych stan przerazi.

 

        Wózek drewniany, a właściwiej z płyty meblowej, pilśniowej i drewna. Ale kółka są na szczęście wszystkie.

        Jak wyremontuję to oczywiście pokażę . To będzie trzeci wózek dla większych lalek.

Ten niebieski pochodzi z lat 80tych, PRL. Wózek mojej córki

 

                  Niemiecki, lata 80-90te. Kupiony na giełdzie.

Po za tym mam kilka malutkich wózeczków.

                   Polski lata 60-70te. PRL. Kupiony przez internet.

                   

                   Różowa spacerówka od jakiegoś klonika.

 

        Dwa wiklinowe różnej wielkości. Kupione w graciarni. Niestety kółka się nie kręcą.

 

Malutki plastikowy "kioskowiec" z PRLu. Naprawiane kółeczka.

 

 

        I ostatni, najmniejszy, od Sylwanianów. Kupiony na pchlim targu w Kwidzynie.

JEST POD WAWELEM

           A raczej była. słynna wytwórnia lalek KRAWAL. Najdłużej działająca po wojnie. I komu przeszkadzała? No komu? :(

 

 

       "Krawal" Krakowska Wytwórnia Lalek Sp. z o.o. w Krakowie została założona w grudniu 1948 r., jako Chemiczna Spółdzielnia Pracy "Pomoc", opata na przetwórstwie tworzyw sztucznych.  Ulegał stopniowej specjalizacji w kierunku produkcji lalek dla dzieci. Wyrazistość tego profilu zaznacza się szczególnie w latach 1963-1965, tj. w momencie opanowania i wdrożenia do produkcji technologii przetwórstwa miękkiego PCV. Od tego czasu stała się znaczącym, później zaś jednym z największych producentów lalek dla dzieci w Polsce. Wówczas też zaczyna notować swoje największe sukcesy na polskim rynku zabawek wyrażające się kilkudziesięcioma medalami i wyróżnieniami na wszystkich
znaczących imprezach handlowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym (ostatni złoty medal na Targach Konsumpcyjnych w Poznaniu w 1994r.). W roku 1980 nazwa Chemiczna Spółdzielnia Pracy "Pomoc" uległa zmianie na Krakowska Wytwórnia Lalek "Krawal" Spółdzielnia Pracy, zaś w 1995 r. spółdzielcza forma własności zostaje zastąpiona prywatną, a "Krawal" Krakowska Wytwórnia Lalek Sp. z o.o.   Technologia wytwarzania obejmowała całe spektrum elementów z tworzyw sztucznych (PE, PS, PP, PCV) tkanin, waty, itp., uwzględniając wszystkie aktualne światowe tendencje w tej dziedzinie wytwarzania.
Spółka "Krawal" produkowała około 100 asortymentów lalek o wielkości od 11 do 70 cm. na 25 modelach w różnych kombinacjach elementów składowych i wyposażenia. Niestety Rada Nadzorcza Spółki 29.10.2019 r. podjęła decyzję o postawienie w stan upadłości.  Po 71 latach wytwórnia przeszła do historii.  

             Opracowałam tę krótką notkę na podstawie historii firmy ze strony internetowej  nieistniejącego już Krawala. Niektóre fragmenty są niezmienione.

           Teraz czas na moje Krawalki w różnych odsłonach. Mam kilka starszych, pamiętających jeszcze CHSP "Pomoc" i kilka nowszych, a nawet całkiem nowego dzidziusia  już z XXI w.

       Ale robiąc ukłon w stronę naszych Olimpijczyków na początek moja Akiko.  Ponieważ wg. japońskiej mody jest umarlaczką, to duchem przeniosła się do Tokio.

 

                                  Bożenka w nowej sukience

                                        Zdjęcia rodzinne

                                             Same rudzielce

                                                 Na ludowo

                                      Najmłodsza latorośl

        Z pewnością zauważyliście , że brak Joanny. Niestety dotąd nie udało mi się zdobyć.