PIGMALION

         Beatkę już kiedyś pokazywałam (post Dziewczyny z PRLu – reanimacja), ale wtedy była jeszcze pożyczanką.  Należała do siostry mojej koleżanki, która zgodziła się pożyczyć lalkę na wystawę. Potem siła perswazji sprawiła, że lalka nie wróciła do piwnicy, ale została u mnie. Nie wiem jakie imię nadała jej właścicielka, u mnie została Beatką. 

         Na początku była kupką nieszczęścia. Sukienka z różowej bawełnianej włóczki mocno spłowiała, rozczochrane włosy, trochę wyskubane nad czołem. Pomalowane lakierem usta i paznokcie. Jednak była czysta, no może trochę zalatywała piwnicą.

         Najpierw było SPA i oczywiście kreacja od Marksa i Spencera. Potem wystawa.

         Jako, że Beatka należy do PRLowskiej arystokracji – Spółdzielnia MIŚ, teraz jest wielką damą. Dama jak wiadomo musi dbać o swój wizerunek i bywać. A lato, zwłaszcza noce, chłodne. Nabyła więc śliczne futerko, milusie, na podszewce w złotym kolorze, zapinane na perłowy guziczek. 

            I jak to kobiety mają w logice, zażyczyła sobie atłasowych sandałków. Ja jej mówię, że raczej kalosze, a ona, że na salonach nie wypada i do sukni nie pasują. Muszą być białe, atłasowe i z różowym akcentem koniecznie.

            I są.